başlı — sif. 1. Başı, təpəsi olan. 2. məc. dan. Ağıllı, zehinli, çox bilikli. Dünən <Abbasın> evinə gələn kim imişsə, başlı adam imiş, «içərilərdən» gəlmişmiş. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fərli-başlı — bax ağıllı başlı 1 ci mənada. Fərli başlı geyim. Bayılın neft verən mədəni, düzdür, çoxdur; Fərli başlı ora ki getməyə bir yol yoxdur. Ə. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əqilli-başlı — bax ağıllı başlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
döyülmək — məch. 1. Əl və ya başqa bir şeylə vuraraq əziyyət verilmək; kötəklənmək, əzişdirilmək. Bərk döyülmək. – Bir də görürdün <Dəli Səməd> döyüldüyü yerdə, gözləri yaşlı qəhqəhə çəkib gülürdü. Ç.. <Əhməd:> Təqsir onda, amma döyülən mən. Ə.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eşq — is. <ər.> 1. Sevgi, məhəbbət, sevda, böyük istək hissi, sonsuz bağlılıq. Vətən eşqi. Övlad eşqi. Həyat eşqi. – Can vermə qəmi eşqə ki, eşq afəti candır; Eşq afətican olduğu məşhuri cahandır. F.. Dilidivanə sevər can tək o zülfi siyəhi;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəllə — is. <fars.> 1. Baş. Kəlləsindən vurmaq. – Ox atma sən bu daşa; Bu qayaya, bu daşa; Düşməni elə vur ki; Kəlləsindən bud aşa. (Bayatı). Misri qılınc kəllələri kəsəndə; Bağırsaqlar cəmdəklərə dolana. «Koroğlu». Kəllə vurmaq – başı ilə vurmaq.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müalicə — is. <ər.> 1. Xəstəni sağaltmaq üçün tibbi vasitələr tətbiq etmə. Müalicə yaxşı nəticə verdi. – Toğrulun yarası o qədər də ağır deyil, müalicəsinə başlanmışdır. M. S. O.. Müalicə Tapdığı yaxşı ayağa qaldırdı. Ə. Ə.. Müalicə etmək – sağaltmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məsrəfli — sif. 1. Sərf olunan, məsrəf olunan. 2. məc. dan. Faydalı, ağıllı başlı. Mən də deyirəm, bəs kişinin qızı ağzını açıb məsrəfli bir söz söyləyəcək. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iş — is. 1. Fəaliyyət, çalışma, zəhmət, əmək. Əqli iş. Fiziki iş. İş görmək. Elmi iş. İşlə məşğul olmaq. – İş insanın cövhəridir. (Ata. sözü). İş rəncbərin, güc öküzün, yer özününkü; Bəyzadələri, xanları neylərdin, ilahi! M. Ə. S.. İş nə qədər qızğın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
